سینه تنگ من و بار غم او هیهات مرد این بار گران نیست دل مسکین ام بر دلم گرد ستم هاست خدایا مپسند که مکدر شود آیینه مهر آیین ام آقای رئیس جمهور؛ من به شما رأی ندادم، اما از آنجایی که شما خود را رئیس جمهور همه ی مردم ایران نامیده اید، به خود… ادامه مطلب
از وقتی دست اندکار نمایشگاه “امید نام من است” شدهام، توجهم به کارهائی از این دست بیشتر شده است. چگونه می توان خاطرهها و یادگارهای شخصی را به حوزه عمومی برد و این را در خدمت شکل گیری حافظه تاریخی قرار داد؟ اخیرا مطلع شدم که نمایشگاهی در شهر وایمار تحت عنوان “گولاگ” دایر شده… ادامه مطلب
برای بازدید از “نمایشکاه امید” در فرانکفورت فقط ۸ هفته فرصت دارید. نمایشگاه تا ۳۱ اکتبر ۲۰۱۲ دایر است و روزهای شنبه و دوشنبه تعطیل است.این روزها، سالگرد کشتار جمعی زندانیانی سیاسی درسال ۶۷ است. دیدن این نمایشگاه حرکتی ست در جهت حفظ حافظه تاریخی ما تا فراموش نکنیم و مهم تر از همه نگذاریم… ادامه مطلب
این مطلب پاسخی است به گله مسعود نقره کار از یک اظهارنظر فیس بوکی من درباره سلسله مطالبی که ایشان تحت عنوان “گفت و گو با یک شاهد شکنجه و تجاوز” در چهل قسمت در خبرنامه گویا منتشر کرده اند. آقای نقره کار! به نظر من شما در ارائه این به اصطلاح شهادت ها دچار… ادامه مطلب
نمایشگاه “امید نام من است”: همانطور که در توضیحات این نمایشگاه آمده است، پنجشنبه آخر هر ماه در مکان نمایشگاه برنامه هائی در ارتباط با موضوع زندان و تبعید اجرا خواهد شد. اولین برنامه از این سری روز ۲۹ مارس، ساعت ۱۹٫۳۰ خواهد بود و اختصاص دارد به شب زندانی و شامل کتاب خوانی از… ادامه مطلب
سیر کوتاهی در عصر مشروطیت، نشان از آگاهی بسیاری زنان ایرانی با مفاهیم آزادی، برابری و عدالت دارد. زنان آزادیخواه در این عصر و در دوره های بعد نیز با کوشش و تلاش چشمگیر موفق شدند تا برخلاف فرهنگ مسلط پدرسالار بر جامعه، به مدارج عالی تحصیلی و شغلی نائل آیند. اما این فعالیت ها… ادامه مطلب
بار سنگین کشتار های دهه 60 و به ویژه اعدام های دسته جمعی زندانیان سیاسی در تابستان 67 آنچنان بر وجدان عمومی مردم ایران سنگینی می کند که به رغم تمامی تلاش ها و ترفندهایی که رژیم جمهوری اسلامی ایران در پنهان نگهداشتن و یا کوچک جلوه دادن ابعاد این جنایات بکار برده و می برد، نتوانسته مردمی را که در جستجوی عدالتند وادار به سکوت کند. اکنون دادخواهی بحثی است که از دایره خانواده ها و بازماندگان قربانیان به رسانه ها هم کشیده شده و نیز سازمان ها و نهاد هایی به کار تحقیق و مستند کردن ابعاد فاجعه ملی برآمده اند. گرچه تا کنون با کارهای انجام شده تنها به گوشه هایی از حقیقت این جنایات هولناک دسترسی یافته اند. از جمله درگزارشی از جفری رابرتسون با عنوان ” کشتار زنداینان سیاسی ایران در سال 1367″ که توسط بنیاد برومند منتشر شده آمده است.
نوامبر ۳, ۲۰۱۱ در روز شنبه ۷ آبان ۱۳۹۰ به مناسبت سی امین سالگرد اعدام مهدی خسرو شاهی و همزمان با روز اعدام علی مهدیزاده در ۲۸ مین سالگرد اعدام او، یک درخت آلبالو در باغ یکی از دوستان خانواده آنها در شهر فرانکفورت آلمان کاشته شد. این مراسم با حضور کسانی از اعضا ی… ادامه مطلب
سخنرانی های شادی صدر پیرامون گزارش تحقیق در مورد شکنجه و آزار جنسی بر زندانیان زن در دهه ۶۰ در شهر سن دیه گو(یکشنبه ۳۰ اکتبر) و در واشنگتن (دوشنبه ۳۱ اکتبر) و سخنرانی در برنامه امنستی در لس آنجلس در روز ۶ نوامبر برنامه های کانون دوستداران فرهنگ ایران در واشنگتن نوامبر ۲۰۱۱ میلادی… ادامه مطلب