گزارش زنان فعال مکزيکي شهر گوآداوپه در باره وضعيت زنان جنوب مکزيک

حضور نيروهاي نظامي در اين منطقه باعث گرديده است که روزانه ترس وحشتناکي در فضا حاکم باشد و مشکلات فيزيکي و روحي ناشي از اين حضور باعث بروز بيماري هاي رواني مختلف در ميان زنان گردد. مردم اين منطقه رابطه عجيبي با طبيعت و زمين و رودخانه ها دارند اما هرگز نمي توانند با آزادي در رفت و آمد باشند. نيروي نظامي حاکم در منطقه مطلقا ارزشي براي محيط زيست قائل نبوده و آب رودخانه ها را آلوده ساخته که اين خود غير مستقيم به بروز بيماري هاي مصري خطرناک کمک خواهد نمود.زنان در چياپاس بدليل جنسيتشان و همچنين روحيه انسانيشان و وضعيت اجتماعيشان همواره در معرض تبعيضات چندگانه قرار دارند.

اين تبعيضات و نابرابري ها خود را در بخشهاي آموزشي ، بهداشتي، شرايط سکونت، تغذيه،نژادپرستي و سکسيسم آشکارا نشان مي دهند.زندگي زنان با فقر و نداري آميخته است. تا به امروز هم زنان از بيماري هاي ابتدائي جان خود را از دست مي دهند. بطور مثال سرفه، تب،بيماري هاي روده اي و اسهال و استفراغ جان بيشماري از زنان را روزانه به کام مرگ مي کشاند. آنجائي هم که نجاتي هست تنها از طريق معالجات سنتي و بومي امکان پذير است. بيماري هائي که مستقيم با ساختارهاي بي عدالتي و نابرابر در رابطه مي باشد، هميشه در اين مناطق با زندگي اين مردم اجين بوده است. اما بعد از خيزش سازمان آزادي بخش" ا اس ال ان " در سال 1994 و برقراري نيروهاي نظامي براي سرکوب اين جنبش در چياپاس و وجود 60000 سرباز در 250 منطقه، وضعيت بهداشتي مردم وخيم تر گشت.زنان و مردان قرباني خشونت هاي متفاوت از جمله تجاوزات جنسي به زنان گشتند. سربازان زنان را در جنگل ها بعنوان فاحشه مستقر نمودند و اين مسئله روحيه زنان را بشدت تضعيف نمود. تا به امروز هم بسياري از زنان مجبورند بعنوان فاحشه از طريق فروش بدن هايشان امرار معاش نمايند. آموزش هاي ابتدائي زنان معمولا تا کلاس 4 بالا تر پيش نمي رود و آنان اجبارا ترک تحصيل مي نمايند. زيرا که دختران ميبايست در کار خانه و مزارع به خانواده کمک نمايند از سوي ديگر آموزگاران مي بايست هر روز از راه هاي دور براي آموزش به مناطق مختلف سفر کنند که هميشه امکان پذير نخواهد بود. در بسياري از مدارس تنها اسپانيائي تدريس مي گردد. زبان محلي بندرت تدريس مي شود. بسياري از مردم در کلبه هاي گلي با ديوار هاي کثيف و نمور بدون محافظ در مقابل سرما زندگي مي نمايند. زنان که محل اصلي کارشان در خانه هاست، در طول عمر با دود هيزم و ذغال مجبورند بسازند و براي تهيه غذاي محقر خانواده از آتش استفاده نمايند و اغلب بيماري ريوي دارند. از آنجا که زمين بطور نابرابر تقسيم گشته است ، مردم براي تهيه آذوقه سالانه دچار مشکلات فراوان مي باشند. برق و آب آشاميدني اکثرا وجود ندارد و اين خود به مفهوم زحمات بيشمار براي زنان براي تهيه آب آشاميدني و تميز مي باشد. از مثال هاي مهم زير پا گذاشتن حقوق بشر در اين منطقه، اجبار زنان به نازا نمودن خود و استرليزيرونگ خود مي باشد. تا کنون 300 مورد گزارش شده است که اجبارا زنان را نازا نموده اند. از مشکلات ديگر زنان کار دختران جوان بعنوان خدمتکار در خانه ثروتمندان شهر نشين مي باشد. خانواده ها دختران بسيار جوان خود را با وعده آموزش و بهداشت و تربيت بهتر به خانه پزشکان و متمولين شهرنشين مي فرستند. ولي اکثر اين دختران جوان مورد تجاوزات جنسي قرار گرفته و اکثرا خانواده هاي آنان پولي دريافت ننموده و اين کودکان خردسال با کار بي مزد خود و وسيله قرار گرفتن عياشي مردان اين گونه خانه ها زندگي آينده شان سراسر نابود مي گردد. در اين مناطق در مقابل تجاوزات جنسي هيچگونه اقدام جدي صورت نمي پذيرد و بدين دليل همواره روز به روز دختران بيشتري به دام بيماران جنسي مي افتند و دچار خشونت هاي متفاوت جنسي مي گردند. به لحاظ رسوم سنتي و کنزرواتيو مردان اين منطقه زنان تحت ظلم همسران خويش هم بوده و مجبور به سکوت مي باشند. دختران توسط روئساي خانواده به مردان قبيله براي همسري فروخته ميشوند و زنان هيچگونه حق اظهار نظري نخواهند داشت. از مشکلات ديگر زنان پيشگيري هاي حاملگي است زيرا که مردان اين منطقه مايل به اين گونه روش ها نبوده و اغلب زنان در سنين بسيار پائين به لحاظ حاملگي هاي مکرر پير و فرسوده مي شوند. در رابطه با نقشه هاي نئوليبرالي دولت، از همه مهمتر طرح پوبلا پاناما است که اجازه مي دهد، بسياري از شرکت هاي بزرگ جهان کارخانه هايشان را در چياپاس مستقر نمايند( ماکوآلادورس) و آنان با استخدام کارگران بسيار ارزان که عمدتا زنان مي باشند به کار توليد مشغولند. اغلب 80% کارگران اين کارخانه ها که بنام " برده داران مدرن" معروفند زنان مي باشند.زنان جواني که قرباني خشونت و تجاوزات جنسي محيط کار مي گردند. در بسياري از اين ماکوآلادورس ها دختران جوان ماهانه براي اينکه کمي از کار طاقت فرسا راحت گردند بايد با نشان دادن لباس زير خود ثابت نمايند که دچار مشکل زنانگي ماهانه مي باشند. زنان حامله فورا اخراج خواهند شد. توالت رفتن بسيار محدود بوده و حق صحبت کردن با يکديگر مطلقا ممنوع مي باشد و متخلفين دچار خشونت هاي سرکارگران قرار مي گيرند. زنان بسياري براي رهائي از اين شرايط بربريت به سازمانهاي مختلف پيوسته اند. بسياري از زنان در جنبش آزادي بخش "ا زت ال ان " که براي دمکراسي و عدالت اجتماعي و بر عليه سياست هاي نئوليبرالها مبارزه مي نمايد مبارزه مي نمايند. اين سازمانها به زنان اين آزادي را مي دهند که مردان خود را خود انتخاب نمايند و در باره خانواده نقشي تاثير پذير داشته و در سياست و مبارزه از حقوق برابر برخوردار گردند. هنوز هم گزارش داده ميشود که براي زنان در مقابل مردان هم سنگرشان هم ساده نبوده است تا از اين حداقل آزادي خود استفاده نمايند و کمي فضاي تنفس داشته باشند. اين برابري ها هنوز هم حتي در جنبشي به اين عظمت به واقعيت نرسيده است. يکي ديگر از شاخه هاي مبارزات زنان در جنوب مکزيک وجود سازمانهاي فمنيستي غير دولتي است. براي مثال سازمان غير دولتي کولم ( مجمع محل ملاقات زنان) که در سان کريستي بال در چياپاس قرار دارد. اين سازمان از 13 سال پيش به فعاليت مشغول است و عمدتا در باره تم هاي مختلف زنان و بهداشت و آموزش و زنان و سکسيسم و خشونت در خانواده فعاليت مي نمايند.در مرکز اين سازمان کمک هاي متفاوتي به زناني که تحت خشونت هاي مختلف قرار گرفته اند مي گردد. اين سازمان سوا از عقيده و مذهب زنان براي رهائي آنان مبارزه مي نمايند.در راديوي اين سازمان در باره تم هاي مختلف زنان بحث و گفتگو و مصاحبه مي گردد و همچنين برنامه هائي براي مردان پخش مي نمايد زيرا که اعتقاد دارند مادامي که طرز فکر مردان عوض نشود زنان به رهائي کامل نخواهند رسيد. همچنين در اين راديو در باره تم هاي اجتماعي و اقتصادي و روند مدرنيته مدعي شده از جانب دولت و طرح ها و برنامه هاي وابسته به آن بحث و گفتگو مي گردد. در مرکز اين سازمان زنان آگاه و فمنيست به امر سازماندهي زنان و برنامه ريزي هاي عملي در خدمت رهائي زنان مشغولند. اين زنان تجربيات خود را به زنان ديگر منتقل نموده و اين چنين گروه هاي مختلف در تمامي شهر ها و روستا هاي جنوب مکزيک شکل گرفته اند.
Gruppe B.A.S.T.