لیلا صراحت روشنی پس از جدال پرتنش مرگ و زندگی در جانش سرانجام در مقابل بیماری جانکاه مرگ را بوسید. لیلا پیش از این زندگی را در اشعار خود جاودانه کرد و این چنین بود که مرگ را در اوج جاودانگی حضور خود پذیرا شد.
لیلا صراحت در زندگی پر بار خود چهار دفتر شعر منتشر کرد. شعر او سرشار از امید به زندگی و روشنی بود. طبع بلند او درماندگی را بر نمی تابید و سیاهی ها را به سخره می گرفت آن چنانکه سرود:
پیکر سنگین شب را با تمام هیبتش
من ز پشت پنجره دیدم
لیک از او هرگز نترسیدم

من دیگر راهی گزیدم
رو به اوج روشنی ها
می ستیزم می ستیزم با تبار شب
می درم قلب سیاهش را
تا که نعش او در آن سوی گذرگای زمان افتد

لیلا ما را دعوت به اوج روشنی ها کرد و این چنین خود را در جهانی که پرواز بسوی بلندی های دست نیافتنی است جاودانه ساخت.
لیلا صراحت که از سال 1998 نتوانست در میهن خود زندگی کند بار سفر بست و هلند آخرین خانه او بود، خانه ای که در آن برای همیشه با ما وداع کرد. او در تبعید مسئولیت نشریه «حوا در تبعید» اورگان نشراتی انجمن زنان افغان «رابعه بلخی» را بعهده داشت تا جای پای محکم و استوارش الهام بخش فعالیت های زنان افغانی برای دست یابی به جهانی که نام زن مساوی نام انسان است، باشد.
جای خالی لیلا صراحت را به همه مردم افغانستان، به همه زنان و به هنرمندان و نویسندگان مترقی تسلیت می گوییم. باشد که یاد او را با ترنم اشعارش در دل نسلها جاری کنیم.

سازمان زنان هشت مارس (ایرانی، افغانستانی)
تیر ماه 1383
www.8mars.com