به گزارش خبرگزاری دولتی جمهوری اسلامی ایران صبح امروز یکشنبه ۹ ماه مه ۵ تن از زندانیان سیاسی کرد در زندان اوین به دارآویخته شدند. رژیم اسلامی حاکم بر ایران مانند همیشه تلاش دارد تا با پرونده سازی برای محکوم شدگان ، اعدام مخالفان حکومت خود را موجه جلوه دهد. اعدام، جنایتی به عمد و با نقشه قبلی است و اعدام کنندگان بزرگترین جنایتکاران هستند.
شیرین علم هولی، زن جوان ۲۹ ساله کرد یکی از پنج نفری ست که اعدام شده است. او که از سه سال پیش در زندان بسر میبرد در نامه ای که به تاریخ دوم ماه مه به خارج از زندان فرستاده به فشار های سنگین بازجویان به او برای گرفتن اعتراف های تلویزیونی تاکید کرده و جرم خود را کُرد بودن دانسته است. در نامه خانم علم هولی به فشار مضاعف بازجویی او بعلت عدم تسلط او به زبان فارسی، که زبان بازجویان و زندانبانان است اشاره شده و از جمله نوشته شده: ” چشم مادران کُُرد هر روز در انتظار دیدن فرزندانشان اشکباران است، دائم نگرانند از اینکه چه اتفاقی در پیش است، با هر زنگ تلفنی وحشت شنیدن خبر اعدام فرزندانشان را دارند. امروز ۱۲ اردیبهشت ۸۹ است (۲ مه ۲۰۱۰) و دوباره بعد از مدتها مرا برای بازجویی به بند ۲۰۹ زندان اوین بردند و دوباره اتهامات بی اساسشان را تکرار کردند. از من خواستنند، که با آنها همکاری کنم تا حکم اعدا مم شکسته شود. من نمیدانم این همکاری چه معنی دارد، وقتی من چیزی بیشتر از آنچه که گفته ام برای گفتن ندارم. در نتیجه آنها از من خواستند تا آنچه را که میگویند تکرار کنم و من چنین نکردم. بازجو گفت: ما پارسال میخواستیم آزادت کنیم اما چون خانواده ات با ما همکاری نکردند به اینجا کشید. خود بازجو اعتراف کرد که من فقط گروگانی هستم در دست آنها و تا به هدفهای خود نرسند مرا نگاه خواهند داشت، یا در نتیجه اعدام خواهم شد، اما آزادی هرگز.”
برای ما بخشی از زنان ایرانی ساکن آلمان که خود سالها شیوه های ضدانسانی و بویژه ضد زن رژیم را با گوشت و پوست خود تجربه کرده ایم، باردیگر کابوس کشتارهای وسیع رژیم در زندان ها زنده می شود. با توجه به نزدیک شدن سالگرد تظاهرات های میلیونی در ماه آینده زندانیان دربند و کسانی که به علت شرکت در حرکت های مختلف ابراز ” نه!” به جمهوری اسلانی دارای پرونده های سیاسی شده اند در معرض خطر جانی قرار دارند. بنا به اخبار رسیده در حال حاضر خانم ها زینب جلالیان و محبوبه مکرمی نیز با قول بازجویان مبنی بر تخفیف در محکومیت در صورت تن دادن به اعتراف های تلویزیوونی بشدت زیر فشار ند. این در حالیست که نامه های بسیار ی از محکوم شدگان در دادگاه های اخیر حاکی از فریب خوردن بخشی از آنان به این وعده بازجو و اعتراف به گناه ناکرده است. ما از افکار عمومی جهانی، از سازمان ها و گروه های مدافع حقوق بشر تقاضا می کنیم با نوشتن نامه ، با اعلام پشتیبانی از حق زندگی مخالفان حکومت اسلامی در ایران، با اعمال فشار به دولت های متبوع خود از ” نه!” بزرگ زنان و مردان آزاده ایرانی دفاع کنند.
انجمن زنان ایرانی – آلمانی کلن ۹ مه ۲۰۱۰