فستیوال بین المللی فیلم دورتموند در هفته گذشته بیش از 8000 دیدار کننده را پذیرا شد و فیلم هائی به نمایش گذاشته شد که از همه مهمتر از افکار عمومی دریغ می شوند. برای مثال در کاتاگوری ی " آزادی، مردی سفید پوست است" می توان از فیلم هتل صحرا از بتینا هازن نام برد.
در این فیلم خانم فیلم ساز آلمانی می گذارد تا آوارگان سخن بگویند و وی چهره آنان را نشان می دهد. با زبان دیگر وی چهره واقعی آنان را نشان می دهد و نه آنطوری که نشان داده می شود ـ نه از نگاه سیاستمداران و نه از نگاه ماموران دولت که در تلاشند بالاخره مرزهای اروپا را مسدود سازند ـ و نه از نگاه نهاد هائی که خود را قیم آوارگان می دانند. در این فیلم تماشاچی می فهمد که آین آوارگان چگونه با این مسئله کنار می آیند که در اروپا از سوی مردم پذیرا نیستند و باز هم برای چه با تمامی این احوال آنها این راه بسیار سخت را بجان می خرند. فیلم دیگر تماشائی فیلم یوئیزو است که توسط فیلم ساز استرالیائی خانم ماریا راموس ساخته شده است. در این فیلم ماریا نشان می دهد که چگونه جوانان از فاولاس در پروسه های دادگاهی محکوم می شوند. در این فیلم شرکت کنندگان و جوانان و قاضی و وکیل مدافع و خلاصه همه و همه می دانند که در این مبارزه سخت برای زنده بودن راه چاره ای دیگر و شانسی دیگر برای این جوانان نمی ماند بجز اینکه مجددا به خلاف کاری روی بیاورند.
رنه یک فیلم بلند مستند با شهامت چچنی است که سرگذشت 20 سال زندگی خلاف کارهای خردسال را به نمایش در می آورد. رنه که در میان سلول های زندان های متفاوت در حرکت است به هیچ وجه آگاهی از تغییرات سیاسی جهان یعنی از ضربه 11 سپتامبر 2001 گرفته تا ورود چچن به اتحادیه اروپا و.. ندارد. خانم هلنا ترستیووا که این فیلم را ساخته است در این فیلم نشان می دهد که بی چشم اندازی باعث می شود که رنه در جامعه جایگاهی پیدا نکند و هیچکس هم علاقه ای به دانستن این واقعیت ندارد. ( البته بجز فیلم ساز)
خدیجه ال سلامی با فیلم مستندش بنام "امینه" نگاهی به زندان زنان یمن می اندازد و روشن می سازد که بی تفاوت از اینکه امینه و سایر زنان بیگناه هستند یا نیستند اما ازدواج زنان عربی در دوران کودکی از آنها یک مجرم نمی سازد بلکه بیشتر یک قربانی می سازد.
فیلم استثنائی دیگر، فیلم سینمائی ساخت کونی والترز است بنام "دنیای سایه ها" که از 25 ماه جون در سینما ها نشان داده می شود. کارگردان وخانم فرانسیسکا پتری ی فیلم ساز در فستیوال شرکت داشتند. در این فیلم موضوع بر سر زندگی اولریش نوئسن یک عضو فراکسیون ارتش سرخ که از زندان آزاد شده است می باشد و همچنین جدال این انسان با خودش به خاطر حملات سیاسی که در آنها شرکت نموده است. از جمله در قتل یک رئیس بانک بطور اتفاقی باغبان وی هم که در آن نزدیکی بسر می برده بقتل می رسد. این فیلم رابطه میان دختر کارمند بانک با وابستگان نگران " سازمان ار آ اف " را نشان می دهد.
موضعی غیر سیاسی را می توان در رقابت فیلم های سینمائی مشاهده نمود. نظر هیئت ژوری در باره فیلم " همه کسان دیگر" ساخت خانم مارن آدن که از جون در سینما ها روی اکران می رود و 25000 یورو جایزه گرفته است، این است که تم این فیلم یکی از قدیمی ترین تم های جهان یعنی عشق است و این فیلم با یک شهامت واقعی عاشقانه ساخته شده است اما منتقدین به این فیلم طور دیگری نگاه می کنند: موضوع فیلم دیالوگ میان زن و مرد آلمانی است که در ساردین در حال تعطیلات تابستانی بسر می برند و جهان برای آنها در استخر شنای هتل خلاصه شده است و حوصله شان سر رفته است.
فیلم دیگری که در رقابت با دیگر فیلم ها قرار دارد فیلم:
Mommy is at the hairdresser’s
که ساخته خانم لئا پول کانادائی است می باشد. داستان این فیلم بر گرفته از سال های 60 است. در این فیلم مونی شوهرش بی وفایش را با فرزندان تنها می گذارد و به لندن می رود تا در باره جنگ ویتنام گزارشی تهیه نماید. داستان این فیلم تجسم خوشبختی خانوادگی از نگاه فرزندان این خانواده است.
در رابطه با فستیوال فوق مصاحبه ای با سیلکه ربیگر مسئول فستیوال بین المللی زنان در دورتموند و کلن شده است
" احیای جنبش زنان وظیفه فیلم سازان زن نیست"
Gitta Düperthalمصاحبه کننده :
پرسش: شما اعتقاد دارید که جنبش زنان مرده است و دیگر حامل فستیوال بین المللی فیلم زنان نیست. از این روی احیای جنبش زنان وظیفه فیلم سازان زن نیست. می توانید بیشتر توضیح دهید؟
پاسخ: اینجا ما با دو منطق متفاوت از هم روبرو هستیم: ما با برنامه مان فیلم های جنبش زنان را بخاطر می آوریم. فیلم های سال های 60 تحریک کننده هستند. نسل بعد از جنگ می خواست جامعه را تغییر دهد. زنان می خواستند از کرست تنگ سال های 50 یعنی جمهوری آدنایور بیرون بیایند و قدرتمند بر علیه رهبریت مردان حرکت نمایند. برای مثال یکی از فیلم های سینمای افسانه ای سال های 68: هنرپیشه زن با یک کرست بر سینه به خیابان می رفت و اجازه می داد که رهگذران به سینه اش دست بزنند برای اینکه به بیننده بفهماند که چگونه پیکر زنان وسیله می گردد. وظیفه ما نشان دادن فیلم های کلاسیک نیست. ما جنبش زنان را احیا نمی کنیم.
پرسش: چرا نه
جنبش اجتماعی از درون اعتراضات و شرایط خاص سیاسی بر می خیزد. این جنبش باید از بستر جامعه و از پائین بلند شود. برای مثال مجادلات منتقدین جهانی سازی ای که آتاک به پیش می برد.
از یک نهاد چون فستیوال فیلم زنان ساخته نیست. ما در نهایت می توانیم این جنبش را همراهی کنیم و در باره بحث و گفتگو ها و مجادلات فیلم تهیه سازیم و بحث ها را تحریک کنیم.
پرسش: آیا به واقع جنبش زنان مرده است؟
پاسخ: جنبش امروزی زنان چون جنبش منتقد جهانی سازی مصمم نیست. من به آنها حق می دهم. این جنبش در بخش های علمی و دانشی هنوز وجود دارد اما در بخش های اجتماعی غایب است.
پرسش: زنان اتحادیه ها برای مزد برابر مبارزه می کنند و در جنبش هارتس 4 زنان فعالند و...
پاسخ: بله اما جنبش زنان سال های 80 همه این ها را در بر داشت. مبارزه علیه پدر سالاری و مبارزه برای برابری. زنان اتحادیه ها در آن نقش مهمی بازی می کردند. جنبش زنان برای صلح بر علیه خلع سلاح جهانی خیلی فعال بود.
پرسش: آیا زنان سیاسی فعال با شما همراهی می کنند. زنانی که در جنبش زیست محیطی و بر علیه کنفرانس سران ناتو فعالیت می کنند؟
پاسخ: ما همیشه خود را یک فستیوال سیاسی دانسته ایم و اگر ضروری باشد حتما فعال خواهیم شد. بر روی تم " آزادی" امسال مسئله بر سر " آزادی سیاسی" هم بود. سال گذشته ما فیلمی را در باره سربازان خردسال نشان دادیم و مدیکا موندیال را دعوت نمودیم که برای برابری وبر علیه خشونت جنسی در مناطق بحرانی ( مناطق جنگی) فعالیت می نماید و همین اخیرا جایزه نوبل را به خود اختصاص دادند.
