آلیس مندل دانشجوی 24 ساله آمریکایی در دانشگاهی متعلق به آمریکا در کاریو درس می خواند، او گزارش آزار جنسی به پلیس مصر را توصیه نمی کند.

دسامبر سال گذشته مندل و در نزدیکی خانه اش در محله ای متوسط در کاریو مورد آزار جنسی قرار گرفت . پس از این حادثه او به همراه دوستانش که مرد بودند به پلیس مراجعه کرد.

مندل می گوید: " پلیس با دوستان مذکر من رفتاری بسیار عالی داشت در حالیکه من باید در مقابل در ورودی به یک کارمند جزء تمام واقعه را تعریف می کردم و هر زمان که می گفتم مهاجم سینه های مرا گرفته بود ، یکی از آنها پوزخند می زد. اگر مورد تجاوز قرار گرفته بودم قطعا نمی توانستم در این مورد چیزی بگویم".
مندل می گوید افسر پرونده اش به او پیشنهاد داده بود که نیمه شب او را در کنار رستوران مک دونالد ملاقات کند تا بیشتر در این باره صحبت کنند که او این پیشنهاد را رد کرده بود.
تادروس یکی از استادان علوم سیاسی دانشگاه آمریکایی کاریو می گوید: اگر شما یک زن باشید و بخواهید چیزی را گزارش کنید نمی دانید واقعا چه چیزی در ایستگاه پلیس در انتظار شماست. حتی اگر در بهترین حالت گزارش شما تنظیم شود فکر می کنید بعد از آن چه اتفاقی می افتد. فرایندی بسیار کند رخ می دهد و اگر خیلی خوش شانس باشید یک قاضی برای شما انتخاب می شود که فاقد حساسیت جنسی است و شما احتیاج به مدارک بسیار محکمی دارید که اغلب مساله ساز است.

تنها 7/1 درصد از 2800 زنی که از آزارهای جنسی جان سالم به در برده اند گزارش این آزار را به مرکز حقوق زنان کاریو اطلاع می دهند. یک پیمایش نشان داد 32 درصد زنان شاغل به طور منظم آزار جنسی را تجربه می کنند، 32 درصد زنان زیر 18 سال به طور روزانه و یا بیشتر و 30 درصد از زنان حرکات و کلمات موهن و مستهجن را تجربه کرده اند. نیمی از این وقایع در خیابان و حمل و نقل عمومی گزارش می شود.

مشکل ناامنی خیابانی زنان در مصر در اکتبر 2006 به خبری بین المللی تبدیل شد، زیرا هزاران زن که آزار جنسی را تجربه کرده بودند به خیابانهای کاریو ریختند. این اعتراض روز عید مسلمانان که پس از یک ماه روزه و توجه و به مسائل معنوی جشن گرفته می شود، برگزار شده بود.

وائل عباس روزنامه نگاری که از صحنه حمله پلیس به تعدادی از دوستانش با دوربین موبایل عکس گرفته و آن را به روی وبلاگ خود قرار داده بود می گوید: این جامعه تحت سلطه مردان است ، بنابراین اگر یک زن مورد آزار قرار بگیرد گناه خود او دانسته می شود که به شکل خاصی لباس پوشیده و به شکل تحریک آمیز راه می رفته و یا در زمان بدی به خیابان آمده است.

عباس می گوید دو دختر که سال گذشته مورد آزار قرار گرفته بودند و به پلیس گزارش داده بودند خود متهم به فاحشگی شدند.مردم نیز زنانی که چنین گزارشهایی را ارائه می دهند، از لحاظ اخلاقی مساله دار می دانند.

پلیس حمله خشونت آمیز خود را تکذیب کرد:
مقامات دولتی به علت فشارهایی که آنها را وادار می نمود پاسخگوی خشونت خود باشند سعی نمودند از طریق مقالات و گزارشهای خود در رسانه های خبری دولتی این چنین اعلام کنند که عده ای قصد بد نام کردن چهره پلیس مصر را دارند. آنها به این نکته اشاره کردند که هیچ کدام از پلیسهایی که شاهد این تجمع بودند حمله ای را گزارش ننموده اند. مقامات مسئول به تماس های مکرر خبرنگاران سایت اخبار زنان نیز پاسخی ندادند.

گرچه حمله روز عید پلیس به زنان تیتر خبرها شد اما این اولین بار نبود که چنین آزاری با این گستردگی در مصر توسط پلیس اتفاق افتاد. در طول اعتراض هایی که در حمایت از دموکراسی در ماه می سال 2005 رخ داد ماگدا عدلی که مدیر الندیم ، مرکزی که مشاوره های روانشناسی برای قربانیان خشونت است اعلام کرد که خود شاهد آزار جنسی تعدادی از زنان فعال روزنامه نگار بوده است. او که خود بسیاری اوقات همراه خشونت دیدگان به دادگاه مراجعه می کند می گوید بسیاری از پرونده ها توسط پلیس بسته می شود به این دلیل که متهم شناسایی و دستگیر نمی شود.

تحقیق درباره شکنجه وابسته به سیستم:
عدلی می گوید زنان با یک سیستم قضایی که در آن شکنجه وجود دارد مواجهند. در سال 1993 گروه تحقیقی ماگدا عدلی شروع به تحقیق درباره شکنجه در مصر کردند که بر اساس شهادت قربانیان صورت گرفته بود. گزارش آن در سال 1997 تهیه شد که نشان می داد زنان و پناهنده های سودانی مورد شکنجه قرار می گیرند.
در سال 2004 اولین گزارش با نام " روزهای شکنجه تجربیات زنان در پایگاههای پلیس" چاپ شد که 62 مورد آزار و خشونت جنسی علیه زنان در یک دوره 9 ساله را گزارش می داد. این زنها اغلب از وابستگان مظنونین بودند که مورد شکنجه قرار می گرفتند تا مرد مظنون خود را معرفی کند.
یکی از این شاهدان زنی بود به نام سعیدیا که فردی از وابستگان او مظنون به قتل بود. او می گوید آنها مرا به همراه عده ای دیگر در یک اتاق سرد در یکی از ایستگاههای پلیس بردند و افسر پلیس به عده ای دستور داد که کنار ما ادرار کنند. سپس در حالیکه چشمان ما بسته بود شروع به زدن ما کردند. آنها مرا برهنه کرده و سه روز مرا در آن حالت نگه داشتند و کتک می زدند. عدلی می گوید به علت گفته های سعیدیا این افسر پلیس شناخته شد و به خاطر انگشت نما شدن محل کار خود را تغییر داد.

منبع: www.womensnews.org
کانون زنان ایرانی