 |
|||||||
|
|||||||
اعتراض عريان عليه مردسالاران زن ستيز
پوجا چوهان چون پول نداشت که به اندازه کافی"جهاز" اجباری به خانواده شوهر بپردازد، و چون دختر زاييده بود، مورد اذيت و آزار شديد شوهر و خانواده شوهر قرار ميگرفت. او بارها به پليس مراجعه کرد، ولی نتيجه نگرفت. بنا برگزارش تايم هند او سه سال پيش ازدواج کرده بود.ازدواج او و شوهرش برخلاف بسياری از ازدواج های اجباری در هند، بر اساس علاقه صورت گرفته بود، اما فقدان جهاز باعث شد که شوهر و خانواده او را آزار دهند. وقتی دو سال پيش فرزندی که به دنيا آورد، دختر از آب در آمد بر شدت آزار افزوده شد و او چند ماه پيش به ناچار خانه را ترک کرد و به تنهايی با دخترش در يک خانه اجاره ای می زيست. اما شوهر و خانواده دست بردار نبودند و اقساط جهيزيه را ميخواستند. شکايت به پليس هم نتيجه نمی داد. مستاصل از اين فشار، پوجا روز چهارشنبه 4 جولای 2007، لباس های خود را در آورد و يک چوب بيس بال به دست گرفت و در حاليکه به صدای بلند اعتراض ميکرد، يک ساعت تمام با لباس های زير خود، مسير خانه خود تا ايستگاه پليس را پيمود. جهيزيه که در هند dowry خوانده ميشود، بهايی است که عروس بايد به خانواده داماد بپردازد. اين رسم که پشت آن داستان دردناکی است از خريد و فروش زن توسط مردان، 40 سال است که در هند ممنوع شده است، ولی در عمل به اجرا در ميايد. بطوريکه بنابرگزارش بی بی سی ساليانه 7000 زن در هند توسط شوهر يا خانواده شوهر به خاطر ناتوانی در پرداخت جهيزيه به قتل ميرسند. اعتراض خانم چوهان حداقل از يک نظر نتيجه داد: پليس بلافاصله سراغ شوهر رفت و او و سه نفر ديگر از خانواده اش را دستگير کرد. ولی بنا برگزارش تايم هند پليس گفت دستگيری به علت اين اعتراض او با بدن نيمه عريان نبود، بلکه بر اساس شکايت های قبلی صورت گرفت. پليس در عين حال گفت احتمال دارد خود خانم چوهان را نيز به علت "رفتار نانجيبانه" دستگير کند. ولی قبلا بايد از سلامت روانی او اطمينان يابد. بی بی سی گزارش داده است که پليس قصد دستگيری خانم چوهان را تکذيب کرداما در گزارش تلويزيونی که اکنون در اينترنت موجود است، پليس صراحتا او را به پريشان روانی متهم ميکند. روان پريش آن پليس های هندی هم هستند که به شکايات خانم چوهان واکنش نشان نمی دادند. بنابرخی گزارش هااوحتی يک هفته پيش در مقابل ايستگاه پليس سعی کرد خود را به آتش بکشد. مسلما اگراين زن جوان با اعتراض نيمه عريان خود چشم جهانيان را روی صحنه ستم کشی خود متمرکز نميکرد، پليس هم به رفتار خود ادامه ميداد. مگر آن 7000 قتل در سال نگاه ها را به خود جلب کرده است؟ هرچه باشد هند فعلا سوگلی بازار است و رسانه ها علاقه ندارند جسدهای درون صندوق خانه آن را در مقابل چشم عموم به نمايش بگذارند. روان پريش آن جامعه ای هم هست که تعداد اندکی در آن به چنان ثروتی دست می يابند که به راس ليست مجله فوربس رانده می شوند وقصرهای شان طعنه به قصر سليمان ميزند، و آنگاه زنانش در چنين شرايطی زندگی ميکنند. در حقيقت پوجا چوهان خود در برابر پرسش خبرنگاران گفت او به علت آزار روانی و جسمی که از شوهر و خانواده شوهر ميديد و بی اعتنايی پليس ناگزير شده است شکلی افراطی از اعتراض را انتخاب کند.او گفت:"پليس حرف مرا گوش نمی داد و مرتب مرا دست به سر کرده می گفتند برو به کارت رسيدگی می کنيم. به من اجازه نمی دادند افسر پليس را ملاقات کنم. دستم به عدالت نمی رسيد، به اين جهت بود که لباس هايم را از تن در آوردم." حالا بايد از "نارهبران ما" که اينگونه ستم ها و سنت های مشابه را به قانون کشور تبديل کرده اند، پرسيد: آيا پوجا چوهان برای درک ستمی که بر او می رود، نياز به مرعوب شدن و پذيرش قيمومت غرب دارد؟ نارهبران ما به خوبی می دانند که درک درد بی عدالتی و نابرابری و فشار و سرکوب و برخاستن عليه اين ستم ها، نياز به مرعوب شدن ندارد، برعکس نياز به مرعوب نشدن، نهراسيدن، همت و دلاوری دارد. اتفاقا قدرت های غربي، "نارهبران" آن طرفي، در تلاش برای فروکردن خرافات به مغز مردم و نقض حقوق زنان در بسياری از موارد، همدست "نارهبران" اين طرفی هستند. مگر نه اينکه کاترين ولف وزير آموزش آلمان - که خود زن هم است - خواهان گنجانيدن خرافات مربوط به "تئوری" خلقت توارت در دروس مدارس شده است؟ مگر نه اينکه نومحافظه کاران دستگاه دولت جرج بوش همين خرافات را تحت عنوان " خلقت هوشمند" در بسياری از مدارس در ايالات مختلف کشور وارد کرده اند؟ پشت تئوری خلقت منطبق با کتاب های دعا، داستان آدم و حوا می آيد و بقيه مسايل مربوط به نقش دنده مرد در خلقت زن و گناه اوليه و غيره. البته در دموکراسی های غربی مردم به آسانی اجازه نمی دهند اينگونه خرافات به قانون تبديل شود. اما کافی است مردم را به الفبای خرافات عادت بدهيد تا بعد بتوانيد حقوق زنان را از طريق قوانين اجتماعی گوناگون بالا بکشيد. به همين جهت است که اعتراض خانم چوهان،، اعتراض هرزنی در جهان در هرشکلی که صورت بگيرد، اعتراض عريان به مردسالای در همه جهان است. بخشی از مبارزه ای است که در سراسر جهان و در سراسر تاريخ به همت همه زنان در همه کشورها از شمال تا جنوب، از شرق تا غرب پيش برده شده است. اعتراض به بی حقی زن ايرانی در برابر حاکمان زن ستيز ايران هم هست. متاسفانه درد خانم چوهان همينجا پايان نمی يابد. گزارشات حاکی است که هم اکنون مالک خانه اجاره ای او، از او خواسته که نقل مکان کند. کار او به کجا خواهد کشيد؟ چنانکه رسم است، وقتی آب ها از آسياب افتاد و ساکنان شهر سنتی از شوک خارج شدند، چشم رسانه های بزرگ بر روی صحنه جرايم بعدی مردسالاران بسته ميشود. خوشبختانه فعلا سازمان ها، فعالان زنان و وبلاگ ها با چشم گشاده ماجرا را تعقيب ميکنند. مگر آنها سپر حمايتی برای زن جوان درد کشيده باشند. -------------------------------------------------------------------------------- *گزارش تايم هند به نقل از سایت روشنگری |
|||||||
. در هفته گذشته، يک زن 22 ساله هندی با اعتراض نيمه عريان خود توجه افکار عمومی را جلب کرد، نه فقط در شهر سنتی و محافظه کار راجکوت در گجرات، که اين زن ساکن آن است، بلکه ميليون ها نفر در سراسر جهان از طريق رسانه ها تصوير و ويديوی صحنه اعتراض را مشاهده کردند.