Iranian women's Network Association (SHABAKEH)

دستگيری فعالين جنبش زنان در ايران را محکوم می‌کنيم!

تهاجم نيروهای انتظامی جمهوری اسلامی به گروهی از فعالين حقوق زن در ايران که در روز ١٣ اسفند ١٣٨٥ (٤ مارس ٢٠٠٧) در برابر دادگاه انقلاب اسلامی گرد هم آمده بودند تا به محاکمه‌ی ٥ تن از ياران‌شان اعتراض نمايند، به دستگيری ٣٣ تن از آنان انجاميد. از اين شمار، بيش از نيمی هنوز در زندانند.

اين دستگيری‌ها، ادامه‌ی سياست زن‌ستيز و جلوه‌ای از سرشتِ خودکامه‌ی جمهوری اسلامی است که از فردای انقلاب بهمن ١٣٥٧، به پايمال کردن ابتدائی‌ترين حقوق زن کمر بست؛ حقوقی که ره‌آورد بيش از صد سال پيکار دموکراتيک و پر فراز و نشيب زنان و مردان آزاديخواه ايرانيست. به پشتوانه‌ی همين پيکار است که زنان آگاه و پيشروی ايران، در برابر سياست واپس‌نگر و قوانين عهد عتيق دين‌سالاران حاکم، سر فرود نياورده‌ و به اشکال گوناگون تا به امروز ايستادگی کرده‌اند. آنها ٢٨ سال است که در کوچه و خيابان، مدرسه و دانشگاه، اداره و کارخانه، سرپيچی‌شان را از قواعد و هنجارهای تحميلی حکومت به زنان، نشان داده و مخالفت خود را با قوانين مبتنی بر مردسالاری و تبعيض ابراز کرده‌اند.

فعالين جنبش زنان، در سال‌های اخير، اعتراض خود به نقض حقوق زن در ايران را به اشکال به مراتب آشکارتری بيان می‌کنند. انتشار نشريات زنان دگرانديش، افزايش بی‌سابقه‌ی سايت‌های انترنتی، برپائی گردهم‌آئی‌های خيابانی برای بزرگداشت روز جهانی زن، مخالفت با قوانين زن‌ستيز جمهوری اسلامی که در تناقض آشکار با کنوانسيون‌های بين‌المللی‌ است و سرانجام، به راه اندازی کارزار جمع‌آوری يک ميليون امضاء برای تغيير قوانين تبعيض‌‌آميز، از جمله‌ تلاش‌های آنها برای بيان اين اعتراض بوده است.

تلاش‌های زنان که امروز می‌کوشند حرکت‌های اعتراضی خود نسبت به تبعيض‌های حقوقی و جنسی را به صورتی مستقل به پبش برند، مرحله‌ای تازه از مبارزه‌ی ٢٨ ساله‌ی زنان ايران در داخل کشور است. ارعاب و سرکوب، ضرب و شتم، بازداشت و زندان، هرچند صدمات روحی و جسمی زيادی بر فعالين جنبش زنان وارد نموده، اما اراده‌ی زنان ايرانی برای دستيابی به حقوق برابر را تضعيف نکرده است.

ما امضاء کنندگان زير خواهان آزادی فوری و بی‌قيد و شرط زنان زندانی، منع هرگونه پيگرد قانونی عليه آنان و پايان گرفتن اذيت و آزار فعالين جنبش زنان در ايران هستيم. ما ضمن تأئيد خواست زنان ايرانی برای تغيير قوانين تبعيض‌آميز، خواستار آنيم که فعالين جنبش زنان برای بيان نظرات و خواسته‌های خود که در زمره‌ی ابتدائی‌ترين حقوق زن و حقوق بشر است، از امنيت و آزادی برخوردار باشند.

١٦ اسفند ١٣٨٥، ٧ مارس ٢٠٠٧

ليلا اصلانی، مهدی اصلانی، کوروش امجدی، ناهيد اميری، بهمن امينی، اصغر ايزدی، شادی امين، مهرداد باباعلی، جواد باجغلی، رحيم باجغلی، منيره برادران، فرخ برزين، نورا بيانی، شهرنوش پارسی‌پور، ناصر پاکدامن، مهران پاينده، محمد پزشکی، سعيد پورعبدالله، فريده پورعبدالله، ژاله پيرنظر، هايده ترابی، سيروس جاويدی، گلرخ جهانگيری، علی حجت، قدسی حجازی، حسن حسام، نسيم خاکسار، مهوش دالائی، هايده درآگاهی، مهدی ذوالفقاری، شهروز رشيد، ترانه روستا، ميهن روستا، فريده زبرجد، گيتی سلامی، بهمن سياووشان، سعيده سعادت، اسد سيف، سرور عليمحمدی، شهرام قنبری، هوشنگ کشاورزصدر، ميترا گوشه، بهزاد لادبن، مهناز متين، مريم متين دفتری، هدايت متين‌دفتری، مليحه محمدی، رضا محمودی، باقر مرتضوی، ايرج مصداقی، بهروز معظمی، باقر مؤمنی، فائزه منزوی، ناصر مهاجر، شهين نوائی، حميد نوذری، رخساره هنر، سعيد يوسف، مهدی يوسفى

جهت امضا و حمايت از اين فراخوان لطفا با آدرس زير تماس بگيريد:

Zanan1385@yahoo.com