به مناسبت هجدهمین سال کشتار دسته جمعی زندانیان سیاسی ایران
به دست رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی

سالی دیگر از پرپر شدن گل‌های بوستان آزادی می‌گذرد؛ سالی که بازماندگان آن عزیزان را " هنوز از چشم خونابه روان است." سالی که یادِ پایداری آنان که گفتند: نه! بلند و بلندتر گشته است. سالی که خاوران یک پارچه گلزار شده است و خون جوانان وطن ماندگار.

رژیم آدم کُش جمهوری اسلامی در هجده سال پیش تنها در راستای سیاست همیشگی خود و برای استحکام بخشیدن به سیستم سرکوبگرانه‌اش و پس از شکستی سخت خفت بار در جنگ ۸ ساله‌ و، ویرانگر ایران و عراق و در وحشت از اعتراضات روز افزون توده‌‌های رنجدیده و مقاومت فرزندانشان در سیاه چال‌های دژخیمان، یورشی وحشیانه را به زندانیان سیاسی سراسر ایران و با فرمان و دست خط خمینی جلاد آغاز نمود.

گرچه سرکوب، زندان، شکنجه، سنگسار، کشتار و قتل عام خلق‌های مبارز ایران، کارگران و زحمتکشان، جوانان آزادی خواه، زنان دلیر و عدالت جو، روشنفکران و هنرمندان دگراندیش از صفات ذاتی رژیم حاکم بر ایران است؛ و طی نزدیک به سه دهه رهبران و ارگان‌های سرکوبگر رژیم آنی در پیش برد این سیاست غافل نمانده‌اند؛ باری کشتار دسته‌ جمعی زندانیان سیاسی در سال ١٣۶۷ بدان گونه سعبانه از برجستگی خاصی برخودار است.

تعداد محکومان به مرگ لحظه به لحظه فزونی می‌یافت؛ کسانی که حتا یک سئوال را نه گفته بودند، یعنی مسلمان بودن و نماز خواندن را بله پاسخ داده بودند و جمهوری اسلامی را قبول داری؟ نه! در صف این محکومان بودند، صفی که جلادان را برای از پای درآوردنشان وقت و فرصت کافی نبود؛ پس نیمه جان از چوبه‌های ‌دار و از جوخه‌های مرگ به ماشین‌های حمل جنازه و کامیون‌ها منتقل می‌کردند. کامیون‌هایی که رد خون را با خود تا خاوران بردند و بی‌جان و نیمه جان همه را در گودال‌های کم عمق دسته جمعی دفن نه، رها کردند.

امروز پس از گذشت هجده سال از آن کشتار خونین و پس از نزدیک به سه دهه سرکوب و جنایت زندان‌های ایران همچنان پر از مبارزین و آزادی خواهان است؛ و هر روز خبری تازه از به خون نسشتن زندانیان در بند به انحاء مختلف به گوشمان می‌رسد و خانواده‌ای دیگر دغدار عزیزی دیگر می‌گردند.
رژیم جمهوری اسلامی با سیاست آزادی کشی و ستمگرانه‌ی خود و در راستای منافع غارتگرانه‌ی سرمایه‌داران داخلی و امپریالیست‌ها هر روز بیش از روز قبل زندگی را بر کارگران و زخمتکشان ایران تنگ‌تر کرده است. با پیش برد چنین سیاستی ست که جامعه‌ی ایران امروز انباشه از فقر و نابرابری و ده‌ها معضل اجتماعی دیگر است و در لبه‌ی پرتگاه واز هم پاشیدگی و بی آیندگی قرار گرفته است.

در هجدهمین سال گل خون خفته‌گان خاوران، با برپائی نمایشگاه بزرگ عکس از تمامی به خون خفته‌گان مبارز، آزادی‌خواه و کمونیست در میدان مرکزی شهر آمستردام (دام) یاد و خاطره‌ی آنان را گرامی می‌داریم؛ راه و آرمان‌های انقلابی و انسانی‌شان را در هر کجا و به هر شیوه‌ای ادامه خواهیم داد و تا سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی و نظام استثمارگرانه حاکم از پای نمی‌نشینیم.
جاودان باد خاطره‌ی زندانیان سیاسی قهرمانی که روی عقاید انقلابی خود پایداری کردند!
زنده با اتحاد عمل نیروهای مبارز و انقلابی!
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی!
زنده باد انقلاب! زنده باد کمونیسم!

برگزار کننده کمیته‌ی میز کتاب آمستردام متشکل از: سازمان فدائیان (اقلیت)– هلند، فعالین چریکهای فدائی خلق ایران – هلند، کانون زندانیان سیاسی ایران (در تبعید) - هلند
هواداران حزب کار ایران (توفان) - هلند

سپتامبر ٢۰۰۶ هلند