همانطور که همه می دانیم استفاده از زنان در سرکوب جامعه وهمچنین برقراری پدیده جدا سازی جنسیتی در کل جامعه ایران بعد از انقلاب همیشه وجود داشته است و از این به بعد نیز در این رژیم ضد زن وجود خواهد داشت. این همه تنها با همکاری خواهران زینب ممکن بوده است. به این دلیل تعجب برخی از مدافعان حقوق زنان در ایران و خارج از کشور قابل فهم نمی باشد.
متاسفانه توهم برخی از این حقوق دانان زن بعد از شکست دوم خرداد همچنان ادامه دارد.
خمینی در زمان جنگ هشت ساله با عراق از این زنان به عنوان خواهران زینب یاد می کرد . خواهران زینب همانهای بودند که در زندانها به عنوان زندانبان، ادارات دولتی ، بیمارستانها، مراکز تفریحی ، خیابانها و خلاصه در همه جا حضور و به امر نهی از منکر مشغول بوده اندو همچنان نیزهستند. خواهران زینب نه تنها پسران و شوهران خود را به جبهه های جنگ فرستادند که خود نیز در پشت جبهه مشغول به خدمت به جمهوری اسلامی شدند .
اما بعد از پایان یافتن جنگ همین خواهران زینب خواستار دادخواهی شدند از جمله خانم ها شهلا شرکت، رهنورد و دیگران که ا لبته با شکست اصلاحات، ا ینان نیزتا حدود زیادی عقب نشینی کرده اند.
زمانی که پاسدار احمدی نژاد شهردار تهران بود یعنی درست یک یا دوماه قبل از نمایش انتخابات ریاست جمهوری او به یک نمایش مضحک به نام، اسم نویسی دختران زیتون برای عمل انتحاری در اسرا ئیل اقدام کرد. البته این عمل از چند جنبه می تواند مورد بررسی قراربگیرد.اما اگراز جنبه تبلیغاتی وجنگ طلبانه آن بگذریم در این عمل شاهد یک پیام برای خواهران زینب هستیم . زنان اسلامی از مقام زینب به زیتون تقلیل یافتند. این پیام برای چه بود؟
خاطره زینب خواهر حسین سومین اما م شیعیان خاطره ی است همراه با شجاعت و جسارت ، خاطره زنی از تبار خانواده پیامبرکه در ذهن و روح زنان مسلمان دارای جایگاه خاصی است. این زنان بعد از پایان یافتن جنگ هشت ساله در حالیکه شوهرو پسر از دست داده و در بسیاری از جنایات رژیم نیز دست داشته اند خواستار تجدید نظر در قوانین شریعه می شوند. سقف مطالبات زنان اسلامی در حدی پائین است که نه سیخ می سوزد و نه کباب . البته در نظام مرگ و جنون همین مطالبات نیزداده نمی شود و جناح اصلاحات در رژیم به بن بست کامل می رسد.
پاسدار احمدی نژاد که از عاقبت گفته خمینی درس گرفته است . با اعلام نام نویسی دختران زیتون در واقع با یک تیر دو نشان می زند. از یک طرف وظایف زنان را در امر سرکوب تا درجه حرکتهای انتحاری پیش می برد و از طرف دیگر زینبی بودن ، یعنی همان عاملی که نقش اساسی در سرکشی آنان دارد را ازآنان می گیرد و در عوض مدال زیتون را تقدیمشان می کند. از این به بعد به این زنا ن اسلامی هر نامی می توانید بگذارید .زنان پلیس ، زنان ضربت وغیره . البته برای زنان آگاه جامعه ما خوب روشن است که نه تنها جمهوری اسلامی با قرار دادن زن با حجاب در مقابل زن بد حجاب باعث شکاف عمیق بین صفوف زنان شده است بلکه این روش اصولا در ذات و قاموس تفکر مرد سالاراز جایگاه خاصی برخوردار است . اقای قائم مقامی مجری رادیوی صدای ایران از شهر لس آنجلس به این زنان اسلامی لقب زنان روسپی داد .
محکوم کردن سرکوب زنان در میدان هفت تیر تهران وظیفه همه نیروهای اپوزسیون می باشد.اما آقای قائم مقامی با بکار گرفتن لفظ روسپی چه چیزی می خواهد بگوئید . آیا این توهینی مستقیم به زنان فاحشه نیست .فرض کنیم در میان تجمع زنان در هفت تیر زنان فاحشه نیز شرکت داشته اند .آیا این به معنای اینستکه زنان فاحشه حق حضانت کودکان خود را نمی توانند طلب کنند و یا اینکه چون فاحشه هستند اجازه اعتراض به چند همسری شو هرانشان را ندارند. زن روسپی را در مقابل زن نجیب گذاشتن نیز ما را از مهلکه جمهوری اسلامی نجات نخواهد داد .این ریشه در همان اندیشه ننگین مردسالاری دارد که زن ستیزی در این تفکر پایه ی اصلی آن را تشکیل می دهد.
اما براستی چرا در این روز مردانی که به این تجمع پیوسته بودند اینچنین مورد تهاجم پلیس قرار گرفتند. این اولین بار نبود که زنان و تجمعات آنان مورد تهاجم نیروهای سرکوبگرواقع شده است. اما هر بار که زنان چه در پارک لاله تهران و چه جلوی درب دانشگاه تجمع کرده اند مورد حمایت گروهی از مردان جوان جامعه واقع شده اند. در واقع این گردهمائی ها سد جدا سازی جنسیتی را در رژیم جمهوری اسلامی می شکاند. جداسازی جنسیتی که شاخص اصلی آن همان حجاب اجباری می باشد . هرچند که زنان در لیست مطالبات خود کوچکترین اشاره ی به لغو حجاب اجباری نکرده اند اما حضور مردان در این تجمع نشان می دهد که خواسته های ابتدائی زنان به هیچ عنوان تنها صنفی نبوده است بلکه این خواسته ها به کل جامعه مربوط می شود .

برلین 19.06.2006