مرا دوباره بنگر / شعری از پروانه زرگر

اشكی نرم بعد ازقصه ای درازم
سبزه زار شوریده رقصان دشتم
زری پوش جامه بدست خورشید م
دلی کوچک درسینه ای فراخ
بشمار دانه دانه
صدف صیقل خورده دریایم
عریانی شبنم من
آرام نشسته بر گلبرگ
یک لطافت غریبم
از جنس هوایی تازه
کسی نیستی تو
که باورم کنی
مرا دوباره بنگر!

کلن ‏16‏‏/‏04‏‏/‏2006‏
پروانه زرگر