جمع وسیعی از زنان و مردان مبارز ایرانی و افغانی و خارجی از شهر ها و کشورهای مختلف اروپائی و آمریکائی در روز شنبه 4 مارس در شهر فرانکفورت آلمان به پشتیبانی از مبارزات زنان ایران و برای رساندن صدای حق طالبانه زنان ایران به گوش جهانیان، در فضای تظاهراتی مملو از همبستگی و عشق به آزادی و برابری جنسیتی وعدالت اجتماعی و بر علیه کلیه قوانین نابرابر و مجازات های اسلامی به خیابان های شهر فرانکفورت گسیل گشتند و با دادن شعار هائی ضد حکومت زن ستیز جمهوری اسلامی و ضد سیاست های امپریالیسم و اجرای نمایش خیابانی از صحنه سنگسار زنان در ایران و خواندن سرود پر محتوائی ساخته شاعره توانا مینا اسدی با صدای زیبای گیسو شاکری توجه مردم شهر فرانکفورت را جلب نمودند. زنان از تمامی گروه ها و نظرات بدون تنگ نظری با شرکت خود در این تظاهرات نشان دادند که هیچ مبارزه ای بدون شرکت مستقیم زنان به پیروزی نخواهد رسید و جهانی دیگر زمانی ممکن خواهد بود که از منظر فمنیستی به آن جهان نگریسته شود. در شب همین روز از سوی گروه زنان ايراني در فرانکفورت نشستی با نام به استقبال 8 مارس برويم، با سخنرانی هایده ترابی با تم پرده دری ، پرخاشگری و روشنگری در آثار زنان هنرمند و همچنین کابارت بسیار زیبائی با هنرمندی پروانه حمیدی اجرا گردید که مورد استقبال زنان و مردان شرکت کننده در این نشست قرار گرفت. روز یکشنبه 5 مارس این تظاهرات در شهر ماینس برگزار گردید که گر چه تعداد شرکت کنندگان به وسعت شهر فرانکفورت نبود اما از موفقیت برخوردار شد و باز هم چون روز قبل با راهپیمائی و اجرای تاتر خیابانی و خواندن دسته جمعی سرود و رقص دسته جمعی توجه مردم شهر ماینس را بخود جلب نمود. همچنین در بعد از ظهر روز یکشنبه از سوی شورای ایرانیان چپ و مترقی شهر ماینس برنامه ای بمناسبت 8 مارس با صدای زیبای گیسو شاکری و اشعار مینا اسدی برگزار گردید که مورد استقبال شرکت کنندگان در کارزار قرار گرفت.
ارزیابی: هدف از نقد کاستی ها توجه به این نکات در حرکات بعدی است و به هیچ وجه از ارزش خود حرکت نخواهد کاست. لذا به اعتقاد من این کارزار با وجود موفق بودن تا کنونی و با وجود زحمات بسیار سازماندهان اما ازچند جنبه مورد نقد قرار می گیرد. اول اینکه کمبود حضور نیروهای چپ و مترقی آلمانی بخصوص در شهرهای ماینس و فرانکفورت که خاطره تظاهرات بزرگ ضد بوش در اذهان مردمش حک است و از نیروهای مترقی و چپ قوی برخوردار است بخوبی دیده می شد و این خود ضعف سازماندهی در میان افکار مترقی آلمانی است که امید وارم در آکسیون های بعدی به این نکته توجه شود. دوما شعار ها عمدتا به فارسی بیان می شد و شعار فارسی رابطه مخاطبین کشور میزبان با تظاهرکنندگان را مختل می سازد. سوما برخی از شعار های تظاهرات نه تنها با موضوع تظاهرات همخوانی نداشت بلکه ایجاد توهم هم میان مخاطبین آلمانی می نمود مثلا در باره تسلیحات کشتار جمعی و رابطه اش با مخاطبین عادی آلمانی( در این باره حداقل باید از طریق بلند گو توضیحات کافی به زبان آلمانی قرائت می شد). در یک کارزار که عمدتا بر عليه کليه قوانين نابرابر و مجازات های اسلامي زن ستیزبرگزار می شود ، نمی توان به هزار و یک معضل اجتماعی دیگر پرداخت. چهارم در آکسیون و کارزاری که شرکت کنندگان دارای نظر گاه های متفاوت می باشند و همگی بر روی معضل زنان و تبعیض بر علیه زنان از سوی جمهوری اسلامی ورژیم های مستبد و بنیادگرا در منطقه ، جمع شده و متحدا بسیج گشته اند، بالابردن پرچم یک حزب مشخص این یگانگی را مختل خواهد نمود و راه را برای شرکت وسیع زنان در این کارزار گسترده سد خواهد نمود. به اعتقاد من توانمندی ما علارقم اختلاف نظر و اختلاف سلیقه در یک صدائی ما ست. مسلما این اول راه است و ما از کاستی ها برای مبارزه پیگیر خواهیم آموخت. همانطور که جنبش زنان ایران در کوران مبارزه توانسته است مهر توانمندی خود را به تارک جنبش اجتماعی ایران حک نماید و چندین قدم جلوتر و پرچم دار این جنبش باشد.