براي شركت در برنامه سالگرد حزب شان آمده بودند. به همت دكتر شهرزاد مجاب فرصتي دست داد تا شب پيش از برنامه شان چند ساعتي در كنارشان باشم و از نزديك آنان را بشنوم.
از سختي و موانع به گونه اي حرف ميزدند كه انگار "آب خوردن است" و نه با دروغ و مكر كه بخواهند‌ لاپوشاني كرده باشند و صورت خود را با سيلي سرخ كنند، نه! بدين گونه كه ما تلاش خود را ميكنيم با همه توان و همت مان. چيزي كم نميگذاريم. اما نتيجه اش هر چه باشد ما را پر بغض نميكند. دلسرد نميكند. براي ساختن و تغيير عمري بايد گذاشت. پيگير و مستمر، تعطيل بردار نيست، مقطعي نيست، بخصوص اگر در پيوند با مسئله ي زنان باشد، بخصوص اگر به فرهنگ و سنت و آداب و رسوم مان برگردد نه يك عمر كه عمرها مي طلبد. چون نميشود تزريق كرد. نميتوان كودتا كرد. حذف كرد. بايد مقابله كرد نه دشمنانه كه پيگيرانه. با صبر و حوصله.
صديقه محمدي كه يكي از بنيانگذاران راديو صداي زنان ــ تنها برنامه راديوي زنان به كردی ــ است ميگويد شوونيزم زباني باعث شد كه مجله ي زنان مان را تعطيل كنيم. آكادميسين ها به ديده تحقير به مطالب ما نگاه ميكردند و ميگفتند سطح مطالب پايين است و ما قصدمان ارتباط هر چه بيشتر با زنان بود. آنقدر گفتند كه مجبور شديم مجله مان را تعطيل كنيم. بعد به فكر راديو افتاديم. راديويي كه صداي زنان باشد. از آنها و با آنها باشد. براي آنها بگويد و بشنود. در واقع آنان به برنامه هاي ما نيامدند ما به درون آشپزخانه هايشان رفتيم.
مگر نه اين كه اگر قرار است تغييري اساسي در نگاه به زنان و نقش آنان رخ دهد بايد از آشپزخانه هايشان شروع شود؟
صديقه ميگويد ناسيوناليزم كرد بهانه جوست و ريزه بين. دائم اعتراض دارد كه چرا كلمات فارسي به كار ميبريد؟ چرا اين موسيقي غربي را پخش ميكنيد؟ چرا؟ چرا؟ چرا؟ اما همه اش اين نيست در كنار اين اعتراض ها كلي سپاس است و قدرداني. مردم، زنان و مردان، ما را مي شنوند و برنامه شان را قدر ميگذارند و اين خستگي را از تن مان به در ميكند.
آمينه كاكاباوه جوان است و پرشور. قدمي كوتاه نميآيد. حاضر جواب و نكته سنج است. اهل مسامحه نيست اما آنقدر بردبار است كه دوربين اش را به دست ميگيرد به ميان زنان آش و لاش و سوخته ميرود آن را زوم ميكند روي تاول هاي آنان كه لكه ي ننگي ست بر پيشاني فرهنگ زن ستيزي كه چنان به فغان ميآورد كه زنان راهي بجز خودسوزي نمي يابند.
آمنه مددكار اجتماعي است. او در جامعه سوئد چهره ي شناخته ای شده است. او ميگويد فرهنگ زن ستيز با زنان ما كاري كرده است كه حتي برخي موارد دختران هفت ساله سوئدي اعتماد به نفسشان از زنان جوان ما بيشتر است.
آمينه و صديقه به عنوان دو زن فمنيست در كنار حزبشان هستند، معترض اما نه قهر. صديقه ميگويد در برنامه هاي بنياد پژوهش هاي زنان، زناني را ديده ام كه به صرف اين كه احزاب و سازمانهايشان نتوانسته اند پاسخگوي نياز آنها باشند جدا شده اند. ما از حزب مان ميخواهيم موضع خود را در پيوند با فمنيزم مشخص كند. آنها چاره اي ندارند كه در اين زمينه جوابگو باشند. من و آمنه در اين رابطه مصر هستيم. ما به هيچ عنوان از مواضعمان نسبت به زنان كوتاه نخواهيم آمد. ضمن آنكه قدر زحمات مردان حزب مان را ميدانيم، اما به فرهنگ پدرسالارمعترضيم. حزب ما مي تواند خود را بيش از اين به روز كند. ما آنقدر تلاش خواهيم كرد تا اين مسئله را جا بيندازيم.
تنها چيزي كه ميتواند افسردگي ناشي از ديدن صحنه هاي پردرد فيلم خودسوزي زنان را التيام دهد صداي مصمم و مهربان و پر از اميد صديقه و آمنه است كه نويد ميدهند هيچ راهي نيست جز تغيير. بايد كه اين فرهنگ را زير و رو كرد، پس راند و نگذاشت كه بيش از اين قرباني بگيرد.

1ــ صديقه محمدي: عضو كومه له و حزب كمونيست ايران و فعال مبارزات عدالتخواهانه زنان مي باشد. او يكي از مسئولان راديوي صداي زنان (راديوي ده نگي ژنان) در شهر استكهلم و از امضاكنندگان كارزار لغو قوانين ضدزن در ايران است. صديقه دبير رياضي و علوم طبيعي در سوئد و مادر سه فرزند است. اوز سال 1983 ايران را ترك كرد، 9 سال در كردستان عراق زندگي كرد و اكنون در سوئد به سر ميبرد.
2ــ آمينه كاكاباوه: عضو كومه له و حزب كمونيست ايران است. فعاليتهاي سياسي خود را از سن 14 سالگي شروع كرده. يعني از زماني كه پيشمرگ كومه له شده است. امروز در سوئد زندگي ميكند و مددكار اجتماعي است. آمينه يكي از مسئولان راديوي صداي زنان (راديوي ده نگي ژنان) است. او از بنيانگذاران "نه فحاشه و نه برده" (Ni Putes Ni Soumises) در سوئد مي باشد. آمينه در زمينه هاي گوناگوني از جمله اتحاديه هاي كارگري سوئد و حزب چپ سوئد فعاليت دارد.

شهروند - شماره ۱۰۵۵ ۳ فوريه ۲۰۰۶ - جمعه ۱۴ بهمن ۱۳۸۴

نگاه من