بوسرا عبود و تاها برشدی از فعالان اتحادیه کارگری عراق می باشند: آنها همانند بسیاری از همکارانشان در آلمان و سراسر جهان بر علیه خصوصی سازی در عراق و افزایش دستمزد ها مبارزه می کنند. کار این دو بسیار مشکل است. زیرا که بوسرا و تاها از بصره می آیند. شهری که مرکز جنوب عراق است. آنها اعضای اتحادیه کارگری مستقل کارگران نفت عراقند.اتحادیه کارگری ( گ یو او ا) طرفدار هیچ حزب سیاسی نیست و اتحادیه ای مستقل است. اما فعالانه بر علیه اشغال عراق و فروش شرکت های عراق به کنسرن های چندملیتی مبارزه می نماید.
اتحادیه های کارگری عراق با وجود سرنگونی صدام حسین اما همچنان از حق اعتصاب محرومند. اشغالگران قانونی را وضع نمودند که طبق آن سازماندهی اتحادیه ای در شرکت های بزرگ ممنوع است.
با این وجود اتحادیه نفت گران عراق ( گ یو او ا) در آگوست سال 2003 اعتصابی سه روزه را برای افزایش دستمزد ها و احقاق حقوق کارگران نفت گر سازماندهی نمود.
بوسرا و تاها تصمیم داشتند برای اواسط اکتبر گذشته بدعوت نهادی در آلمان بنام (انجمن گفتگو با اعضای اتحادیه ای عراق در آلمان) در باره مبارزات اتحادیه ای در عراق گزارش هائی را ارائه دهند.
در حدود 100 نهاد اتحادیه ای، ضد جنگ و منتقد جهانی سازی نئولیبرالی زیر چتر نهاد نامبرده ، سازماندهی این کنفرانس های چهارهفته ای را در سرتاسر آلمان بعهده گرفته و برنامه ریزی نمودند.
اما در اولین کنفرانس برنامه ریزی شده در خانه اتحادیه کارگری برلین نزدیک به 120 شرکت کننده که بی صبرانه منتظر شنیدن گزارش های بوسرا و تاها بودند، بی نتیجه به خانه های خود عزیمت نمودند. زیرا که ماموران سفارت آلمان در عراق از دادن ویزا به این دو خودداری نموده بودند.
دوهفته قبل از مسافرت، سفارت آلمان در عراق با نامه ای به آنها اطلاع داد که مدارک آنها تکمیل است و آنها می توانند ویزای خود را 18 اکتبر دریافت نمایند. اما در تاریخ مقرر بعد از دو روز رفت و آمد به آنها گفته شد که جواز مسافرت از سوی مقامات مربوطه صادر نگشته است و بالاخره روز 20 اکتبر به این دو عراقی گفته شد که تقاضا نامه ی ویزای آنها با این دلیل شفاهی رد شده است که " بیمه پزشکی آنها برای ایام مسافرت ناکافی است".
سازمان " لینکز روک" که جزء دعوت کنندگان این دو عراقی بود ، به ابرهارت شولتز وکیل حقوق بشر مراجعه نمود و ابرهارت گفت که" سفارت عراق مسئول دادن ویزا می باشد" . اما سفارت آلمان در عراق زیر چتر اداره مربوطه یعنی وزارت خارجه آلمان است و این وزارت می تواند هر زمان که می خواهد چیزی را در سفارت خانه ها انجام دهد و یا جلوی آنرا بگیرد.
آقای شولتز همچنین خبر داد که" در گذشته هم بدلایل سیاسی بدون هیچگونه بازخواست شفاهی و یا کتبی از دادن ویزا خود داری گشته است . ولی از آنجا که عدم ارائه ویزا یک حکم نیست بلکه کاری است که به سازماندهی اداری ربط پیدا می کند، لذا ماموران به همان دلائل سازماندهی اداری مجبور به ارائه دلایل برای ندادن ویزا نمی باشند. به این لحاظ برای ماموران حقوق بشر هم بسیار مشکل خواهد بود تا بدلایل واقعی عدم دریافت ویزا دست یابند".
اوائل اکتبر امسال همچنین ماموران سفارت ایتالیا در عراق به نمایندگان اپوزیسیون غیر نظامی عراق برای شرکت در کنفرانس عراق در روم، اجازه ورود به این کشور را صادر ننمودند. در میان این نمایندگان حاج علی قرار داشت که یکی از قربانیان شکنجه های مخوف عراق بود و عکس او با کلاه خود الکتریکی مخصوص شکنجه در تمامی جهان پخش گردید. 44 نفر از نمایندگان کنگره آمریکا از دولت ایتالیا خواسته بودند که از برگزاری این کنفرانس جلوگیری نمایند.
دولت هائی که خود را زیر چتر آمریکا پنهان نموده اند و از اشغال عراق توسط آمریکا پشتیبانی می نمایند، می خواهند تا آنجا که می توانند از ورود انسانهائی که از وقایع جنایتبار اشغالگران و مقاومت اتحادیه های کارگران بر علیه آنان گزارش هائی را به شهروندان این کشور می دهند خودداری نمایند. چرا که آنان به هیچ وجه خواهان همبستگی کارگران جهان و سازمان های اتحادیه ای آنان نمی باشند.
برای گرفتن اطلاعات بیشتر به آدرس زیر مراجعه فرمائید:
zreg@bagd.auswaertiges-amt.de ; Fax: 00870-600249552

Linksruck Nr. 209, 26. Oktober 2005