جداسازی های اجباری عرصه را به تمام جامعه تنگ کرده و انزوای زنان را تشديد می کند.

جوانان از معاشرت آزادانه محرومند. هم جنس گرايان تحت پيگرد قرار می گيرند. چند همسری و صيغه نه فقط قانونی است که ترويج هم می شود.

قوانين ازدواج و طلاق، زنان را از انتخاب آزادنه زوج خود باز می دارد، حق بچه دار شدن يا نشدن، حق سرپرستی و حضانت فرزندان را از زنان می گيرد. حق انتخاب شغل، حق شاغل بودن يا نبودن، حق مسافرت را از زنان می گيرد.

26 سال است که دولت ايران، با گشت های خياباني، در دادگاه ها و زندان ها و جوخه های اعدام و سنگسار اجرای اين قوانين ضد انسانی عليه زنان را تضمين می کند.

26 سال است که اين بی حقوقی مفرط زندگی را به زنان تيره کرده است، زنان را به اعتياد و فحشا کشانده و خودکشی و خودسوزی زنان به طرز هراسناکی افزايش يافته است.

26 سال است که ما زنان ايران به اشکال مختلف با نابرابری مبارزه می کنيم. در خيابان ها در اولين مبارزات ضد حجاب اجباري، در زندان ها و زير شکنجه های وحشيانه، هنگامی که به دختران تجاوز می شد تا به «بهشت» نروند. با بد حجابی روزمره، در دالان دادگاه های طلاق و حضانت، با تبعيض جنسی در دانشگاه ها و مدارس. به اشکال مختلف از قبول اين قوانين و فرهنگ زن ستيز امتناع می کنيم و برای اثبات موجوديت خود، در هر قدم می جنگيم.

با مبارزات اخيرمان صدای زهرا کاظمی را به گوش جهانيان رسانيده ايم، سنگسار حاجيه را به تعويق انداختيم، افسانه نوروزی را از زندان به در آورده ايم.... ولی تا وقتی اين قوانين نابرابر و ضد زن در جريانند، بردگی زنان را گريزی نيست. تا وقتی اين قوانين حاکمند، عاطفه ها اعدام می شوند، شاهگل ها سنگسار می شوند....

اين قوانين برده دارانه، يکی از ارکان مهم حکومت دينی اند. اين قوانين و تمام ارگان های سرکوبی که ضامن اجرای آنانند، فرودستی مطلق را به زنان تحميل می کنند. بدون لغو اين قوانين، جدائی دين از دولت مفهومی ندارد. بر هر انسان آزاده ايست که صدای خود را در مقابل اين قوانين ضد انسانی بلند کرده و برای لغو آنها مبارزه کند.

وقتی اين قوانين قرون وسطائی وضع شد، وقتی بزور حجاب به سرمان کردند و مخالفين را به جوخه های اعدام فرستادند، دول غربی با سکوتی رضايتمندانه نظاره کردند. حال که مبارزاتمان رژيم را به عقب نشانده و صدايمان را به گوش جهانيان رسانيده است، به دروغ داعيه طرفداری از ما را دارند. آنچه تا کنون بدست آورده ايم حاصل مبارزات خودمان بوده است و در آينده نيز جز اين نخواهد بود.

دست به دست هم دهيم و با اتحادی يک پارچه و قدرتمند برای لغو هر چه سريعتر کليه قوانين نابرابر و مجازات های اسلامی عليه زنان مبارزه کنيم. مخالفت خود را با اين قوانين با قدرت و به اشکال مختلف به گوش جهانيان برسانيم و طوفانی برپا کنيم که ديگر هيچکس نتواند اين قوانين متحجر را به ما تحميل کند.

کارزار لغو کليه قوانين نابرابر و مجازات های اسلامی عليه زنان

سازمان زنان هشت مارس (ايرانی – افغانستاني)، کانون بين المللی زنان پيشرو، کميته زنان کانون ايرانيان لندن

مريم افراسیاب پور، شعله ايراني، پروانه بکاه، ناهيد بهمني، مريم پويا، استی پيروتي، لاله حسين پور، ميترا حقوقي، پروانه سلطاني، عزيزه شاهمرادی، گیسو شاکری، ستاره عباسي، هما عليزاده، زهرا عرفانی، هما غفوری، ليلا قرائی، آمنه کاکه باوه، زهرا کاملی، زيبا کرباسی، صديقه محمدی، زمان مسعودی، آذر مساوات، ياسمين ميظر، ناهيد نعيمی، حميلا نيسگيلي، سارا نیکو

دوستانی که مایل به امضاء فراخوان هستند لطفا به ایمیل زیر مراجعه نمایند.

zan_dem_iran@hotmail.com